(Από κεκτημένη αγάπη)
Ολονυχτίς θρηνούσε η πόλη για την άσημη ηρωίδα της. Χαράματα πλέον και η τελευταία ρανίδα πένθους είχε απλωθεί πάνω από το άστυ.
Ο κόσμος είχε ξεκινήσει να σπάει. Ο ληστής, για χάρη του οποίου είχε θυσιαστεί η κοπέλα, πριν αποχωρήσει άρπαξε με τη χούφτα του χώμα από τη διπλανή νεραντζιά και το άπλωσε ευλαβικά πάνω από την πληγή της στον αφαλό και έκλαψε για τελευταία φορά.
Μέσα από το πηχτό αίμα ξεπετάχτηκε ένα κλαράκι, το οποίο μεγάλωνε όσο περνούσε η ώρα και μεταμορφώθηκε σε ένα επιβλητικό μωβ γαρύφαλλο. Και από τα σκοτωμένα κύτταρα της Μάγδας φύτρωναν αγκάθια και το πηχτό αίμα ξαναγυρνούσε στην πηγή του. Και το σώμα έλαμψε και η ψυχή ξαναφύτρωσε μέσα σε αυτό, τα αγκάθια, αφού ξαναέρραψαν το δέρμα, υποχώρησαν.
Η Μάγδα υπερήπτατο πέντε μέτρα από το έδαφος. Τα μαλλιά της είχαν μακρύνει μέχρι τη μέση ενώ τα κουρέλια ρούχα της είχαν έδωσαν τη θέση τους σε ένα μακρύ φόρεμα στο χρώμα του γαρύφαλλου, το οποίο σα δεύτερη καρδιά παλλόταν με τα όμορφα χρώματά του. Και με μάτια που έκλαιαν και φωνή που δάκρυζε είπε:
«Γεύτηκα το τραγούδι των Σειρήνων πολύ πριν από τον Οδυσσέα. Γεννημένη στα σπλάχνα της παραλίας της Σαπφούς διδάχτηκα το παραμύθι της προδοσίας και του έρωτα από πρώτο χέρι. Εγώ η Μαγδαληνή η Αιγυπτία η Υπερωκεάνειος, πλάστηκα με την οδύνη και την ηδονή να ξαναέρχομαι για να τον αγαπώ. Και ενώ με δυσκολία πολύ, αλήθεια σας λέω, με πολλή δυσκολία, προσπάθησαν να καταλάβω το σκοπό μου, τώρα με επιφόρτησε και με τη δική του Οκτάνα. Κι εκεί που πίστευα ότι ο Νέος Αιών θα μας έβρισκε επιτέλους μαζί, με εγκατέλειψε σε αυτό τον κόσμο σαν κύτταρο αγίνωτο, με χέρια παγωμένα που όταν κάνουν να με αγκαλιάσουν, κρυώνουν πιο πολύ.
Ένα πράγμα θα σας πω μετά βεβαιότητος, η μοναξιά είναι η πιο σκληρή αθανασία, και γι’ αυτό δεν είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος να δίνω κηρρύγματα, γιατί οι τσακισμένοι δεν κάνει να μιλάνε. Δίκαιη έγινα όχι από επιλογή αλλά γιατί κάπου έπρεπε να εξαντλήσω την τόση μου αγάπη για το πανέμορφο σαν ανέσπερο φως πρόσωπό του.
Το ξέρω καλά πως ο κόσμος αυτός δε θα αλλάξει, γιατί για να αναγεννηθεί θα πρέπει να αλλάξει και ο τελευταίος ζωντανός.
Ευτυχισμένος όμως θα γίνει ο κόσμος μας εάν αποτελείται από κακούς ανθρώπους που κάνουν καλές πράξεις.»
Και έπεσε χάμω γυμνή και όλοι έτρεξαν να τη ντύσουν και να προστατέψουν το άκακο λουλούδι της.
(Συνεχίζεται)
Παγωτό Μηχανής 